#f. 126r# Homo quidem erat diues ualde deliciis purpura (et) bis|
so induebatur epulans splende caducam uitam diligendo amisit |
(per)petuam Lazarus quide mendic(us) circu(m)datum ulcere ad ianuam ||
#f. 126v# diuitis cum dolore nimio cupiebat saturari de micis mense diuitis |
Postulabat nemo dabat nemo miseret(ur) tantum canes ueniebat (con)so|
lantes pau(per)em ulcera eius lingebant curabantur uuln(er)a. Mortuus est |
autem diues in infernu(m) ducitur mi(sericordi)am no(n) fecit eam n(on) consequit(ur) p(ro) micis | panis quas negauit in infernu(m) crudit(ur). Patrem uocat abraham |
ut admittat lazaru(m) digiti extremi sui guttam aque pecut ut refrige|
ret(ur) lingua eius in flamis ardentib(us). Fili mi recordare quod de pu|
ero recepisti in uita tua ualde bona plurima lazarus hic cont(r)\a/ ma|
la modo consolabitur.

# Ed. consultata: MGH IV 537:35. Il testo tradito dal ms. si discosta da quello dell'ed. Mancano, rispetto a questa, le strofe 4, 6, 7, 10. Parzialmente sono presenti le strofe 5 e 9. #