1.2 — Ad caeli clara

#f. 57r# Ad cęli clara n(on) sum dign(us) sidera leuare meos infelices oculos graui depressus peccatoru(m) pon|dere parce, redemptor. Bonu(m) nexglexi facere q(u)od debui, p(ro)brosa gessi sine fine | crimine scelus patraui nullo clauso termino subueni, chr(ist)e Cuncteq(ue) salso mare sunt | in littore arenae mixte purpuratis conculis non meis possunt coequare vitiis fateor malis | doleo multis peccatoru(m) iaculis c(on)fossus arcuq(ue) venus libidinis intus sit lita spicula morti|fera fellis habunda Effudit demu(m) de +p+/f\haretra fla(m)meas sagittas meu(m) sup(er) uulnus | uulnere infixit statim cupido turpissima fronte rugosa Factu(m)s (sic) s(u)m uilis cincta | sup(er) ilia venit latent(er) gladium sup(er)biae cordis infixit mucrone sub medio manu cruenta | genus serpentis adfuit inuidia veneni po+s+\r/tans pocula pestiferi dedit in sitim | mortis auctor extitit sordida lues. Horrida uultu facula discordia igne succen|sa deferens sulphureo medio meo posuit sub pectore cox(it) amare. Int(er) has quoq(ue) | pennas gerens plu(m)beas inanes cursim transuolauit gloria que me uentosa | nitebatur subito fraude perire. Kanendo uenit fistula ingluuies bona p(re)sentis | inrogabat te(m)poris extendit uentre(m) temulentu(m) reddidit miscuit risus. Lugere | modo me p(er)mitte d(omi)ne malaq(ue) gessi reus ab infantia lacrimas mihi tua dona gratia | cordis ab himo. Meis ut puto uitiis tartarea torm(en)ta multis non ualent sufficere | nisi succurrat chr(ist)e tua pietas misero mihi. Nullu(m) peccatu(m) sup(er) t(er)re faciem potest | aut scelus inueniri q(uo)dpia(m) a quoru(m) non sim inqinat(us) fecib(us) infelix ego. Ortus occasus | aqilo (sic) septemtrion celu(m) t(er)ra(m)q(ue) mare fontes flumina montes et colles ca(m)pi mixta rosolis | lilia flete. Plangite mecu(m) astra rutilantia metu(m) (sic) mugite bestiae siluicule | dicite tu es miser qui sub impio crimine gemis. Quis me de manu coquiti fla(m)mi|uomi erui potest nisi patris unica p(ro)lis qui mundu(m) p(re)cioso sanguine iure redemit | Rede(m)ptor mundi unica spes omniu(m) equalis patri s(anc)toq(ue) sp(irit)ui trin(us) et un(us) d(eu)s inuisibilis | mihi succurre.
Si me subtili pensas sub libramine spes in me nulla remanet fidu|tiae sed rogo tua me saluet potentia filius d(e)i. Tolle peccatu(m) dilue facinora ablue sordes | donaq(ue) carismatu(m) instaura meu(m) clem(en)t(er) pectusculu(m) munere tuo. Venia(m) peto n(on) meis | de meritis fisis de tua certus de clementia qi (sic) bona reis pietate solida gratis impendis | chr(ist)e te se(m)p(er) recta fide labi\i/s c(on)fessus cord(e) credidi orthodoxo hereticor(um) docma nefas respui | pectore puro. Ymnu(m) fideli modulando gutture arriu(m) s(pe)rno latrante sabelliu(m) ad|sensi nu(m)qua(m) grunnienti symoni fauce susurra. Zelu(m) p(ro) chr(ist)i su(m) zelatus nomine me s(an)c(t)a mat(er) | lacte na(m) catholico tempus per omne nutriuit ec(c)l(esi)a ubera sacro. Gloria s(an)c(t)e trinitatis unice | sit d(e)o patri genito paraclito laus meu(m) sonet omnia per s(e)c(u)la d(omi)nu(m) semp(er).||

#Testo a piena pagina, vergato in minuscola carolina. Notazione neumatica sulle tre prime righe di testo.#