1.22 — O mi custos

#f. 171v# O MI CUSTOS O MI HEROS mi pater misericors flecte precor ad me tuos miseranter oculos luce(m) sup(er) omne(m) pulchros sup(er) sole(m) splendidos. |
Tuque mi rede(m)ptor chr(ist)e fili patris optime, dignare tuo cum patre me queso respicere ut respectus possim flere miser amarissime. |
Tuq(ue) sp(iritu)s o s(an)c(t)e pie mi paraclite. qui ex patre filioq(ue) procedis assidue. me misellum more tuo conturbandum commoue.|
Noui namq(ue) me peccasse coram te grauissime. Sicut die ita nocte corde. ore. opere. Laboraui semper ualde te d(eu)s offendere.|
Laboraui inquam ualde plura mala facere. qua(m) sint homines in orbe qua(m) astra in ethere. u(e)l qua(m) pisces intra mare arena in littore. |
Volo unde nunc lugere sed non possu(m) d(omi)ne. Sine te quiui peccare. sed non queo plangere. Sine te su(m) lapsus male sed n(on) possu(m) surgere.|
Non eni(m) possu(m) lugere nec lamenta fundere. Potui multa patrare qui mala cotidie. quoru(m) soli patet tuę numerus scientie.|
Caro ita quidem mea sine te est arida. sicut terra sine aqua. sicut petra rigida. Oculorum est pupilla ceu cristallum frigida. |
Sicq(ue) sicut silex dura cuncta sunt precordia. Ideo n(on) ualet ulla emanare gutula, exq(ue) me nec salte(m) una ire potest lacrima. |
Proinde meorum multa criminu(m) cu(m) milia. Sunt et plura qua(m) arena marina p(er) littora. atq(ue) multu(m) grauiora massa extant plumbea. |
Clamat ecce supplex mea nunc ad te miseria. Petens ut digneris tua me mis(eri)c(or)dia. hac respicere in hora torpentem socordia.|
Age iam mei mollita de cordis duricia. educ quęso modo multa lacrimarum flumina. ad facinora deflenda simul et flagicia. |
Grauiter peccauit mea nam tibi dem(en)tia. fortiter succurret tua sed mis(eri)c(or)dia. Quoniam est tibi tanta ceu nulli potencia.|
<T>u es trinus tu es unus tu es potentissimus. tu es pius tu benignus tu es clementissim(us). Ob hoc meis da dignatus flumina luminibus. |
Tu petra(m) in stagna dudu(m) conuertisti laticum. atq(ue) rupe(m) in aquaru(m) fontes multipliciu(m). Tu potes cor ita meum emollire ferreum. |
Tu pe[[\c/]]tus adamantinu(m) reddere ut carneum. Tu mutare beluinum in humanu(m) animu(m). ueteremq(ue) u(e)l antiquum in iam nouum sp(iritu)m.|
Ad cadendu(m) sola mea sufficit miseria. ad surgendum eget tua sed mis(eri)c(or)dia. Quia inest michi multa pro dolor uecordia. |
Porrige iam lapso manu(m) da luctum da ge[[\mi/]]tum, dona fletu(m) dona plan[[\c/]]tu(m) ploratu(m)q(ue) plurimum. Facq(ue) cor humiliatu(m) conturbatum spiritum.|
Plorem pater uehement(er) te donante iugiter. Plorem fili patris semper flagito supplicit(er). Plorem sp(iritu)s o sacer te fauente impeger. |
Lacrimer indesinent(er) et incessabiliter. Lament(er) necnon instanter infatigabiliter. Vt post perpetim consoler tecu(m) exhilarer.|
Summe pater miserere ac mis(eri)c(or)die. Miseranter queso tue clemens reminiscere. et ad tuu(m) me atrahe forti ihesum robore.|
Tuque d(omi)ne o chr(ist)e o caput eccl(esi)ę. atractu(m) deposce ad te me dignanter respice. et receptum solidare in te noli spernere. |
Tuque sp(iritu)s o s(an)c(t)e ac dulcis paraclite. Mei semp(er) menisse noli rex contempnere. Sed da patrem filiumq(ue) atque te diligere. |
D(eu)s trine d(eu)s une d(eu)s clementissime. TRINITAS colenda corde, mente atq(ue) pectore. Vnitas amanda ualde omni nobis tempore.|
Qui es quadri diligendus orbis in clymatib(us) Sed mei plus irritatus corporis heu sensib(us) qua(m) sis mundi a tocius credo peccatoribus.|
Miserere queso deus miserere concitus. Succurre deposco prius qua(m) inferni abyssus. Me absorbeat quo nullus utilis est gen[[\m/]]itus. |
Respice quap(ro)pter prius pater fili sp(iritu)s. trine deus atque une pereat qua(m) famulus. Que(m) plasmasti tuis pius miserando manibus. |
Manuu(m) tuaru(m) opus respice clementius. Si respexeris ploratus sequitur uberrimus. Immo simul ululatus erat amarissimus. |
Ego pat(er) ille tuus p(ro)digus sum filius. abs te p(ro)cul exul factus qui fui diutius. Meretricib(us) coniunctus et consumptis omnibus. |
Que tu bonus es largitus panis miser indigus effctus fui subulcus saciari cupidus. Seliquis sed dedit nullus quę edebantur suibus. |
In me aute(m) nunc reuersus cu(m) sim mendicissim(us). cu(m)q(ue) tuis scia(m) prorsus multos peneralib(us) Mercennarios in domo habundare panibus. |
Reminiscens quod benignus es atq(ue) piissim(us). Pietate fisus qua(m)uis indignissim(us). Nomine serui misellus filiiq(ue) penitus.|
Aduolutus clamo tuis eiulans uestigiis. Pat(er) mi peccaui nimis in celu(m) miseriis. Atq(ue) coram te delictis grauibus (et) nimiis.|
Non su(m) dignus dici tuus seruus nedu(m) filius. Sed iamia(m) dignetur m(eu)s pat(er) clementissim(us). Tractare sua(m) benignus pietatem citius. |
Eripe de portis mortis me pat(er) amabilis. Pereat ne tui iuris suis plasma meritis. Abest panis adest famis pestis miserabilis. |
Nemo pane(m) habet uite pret(er) te altissime. Que(m) nunc cernor esurire indignus p(er)cipere. Sed gratuito largire tu pius hunc munere. |
Saginatus est occisus fr(atr)i meo uitulus. qui fuit peregrinatus a patre diutius. Cum multis luxuriatus miser meretricibus. |
Qui ad te ubi reuersus fuit mendicissimus. consu(m)ptis pat(er)nis reb(us) atq(ue) bonis om(n)ib(us) indigens suilli uictus, sed carens hoc funditus. |
Inobs panis diues famis ut es piis oculis. A longe respectus patris et donatus osculis. Amplexatus et benignis uehem(en)ter brachiis. |
Aliud nil fuit fassus ni quod e(ss)et filius. Eius ultra iam indignus seruis ac fidelib(us) Prima stola est indutus. inque manu anulus. |
Est confestim sibi datus tegum(en)ti pedib(us) pariterq(ue) saginatus est occisus uitulus. Sicq(ue) fuit epulatus tecum pater filius. |
Ergo quia inuentus fuerat qui p(er)ditus. Rediit resuscitatus et reuix(it) mortuus. Gaudio magno gauisus (est) cu(m) seruis dominus. |
Igitur e+r+go ipsius nunc ad te fraterculus. clamo tuis aduolutus pie pat(er) pedib(us) Tuus fateor indignus nichil minus filius. ||
#f. 172r# Ecce iam petit [rr] misellus ueniam scelerib(us) Pro suis offensus quib(us) te tristatur plurib(us) qua(m) polus ipse depictus splendeat sideribus. |
Ergo sicuti tunc pius nichil eras amplius. Tam clementer es misertus nato currens obuius. misereri si dignatus modo mei ocius. |
Equidem nil eo minus uerum multo amplius. Peccaui tibi p(ro)teruus diebus ac noctib(us). Ad bonu(m) p(ro) nefas tardus ad malu(m) p(ro)mtissimus. |
Iustificaui misellus meis facinorib(us) Peccatores om(ne)s mundus quos tenet quadrifidus. Proinde peto p(ro)stratus uniam scelerib(us). |
Ie(s)u iam quatriduanus bone pastor lazar(us). Mortis in sepulchro situs iamq(ue) nimis fetidus. monumento quamuis pressus iamia(m) scatens uermibus. |
Ecce iacet interempt(us) multis p(ro) criminib(us) que gessit econtra stultus segnis ebetissimus. Priuat(us) uelut ambob(us) cu(m) sensu luminibus. |
Freme freme bone ie(s)u ac cubare sp(irit)u(m). lacrimare pio fletu serui p(ro) interitu. Propria qui semet manu interemit iam diu. |
Clama clama ie(s)u chr(ist)e uoce magna d(omi)ne. prodi foras tumulate ueni foras lazare. exi exi ac p(ro)cede iam de mortis carcere. |
Si clamaueris me christe redemptor piissime. exibo letus repente ac p(ro)cedam p(ro)pere. quin seruum uocante uita fugiet mors rapida. |
Ligatus manus et pedes faciemq(ue) lazarus. prodiit ille antiquus uoce dei excitus. Sic ergo plus licet uinctus non prodibo tardius. |
Fili d(e)i chr(ist)e uiui iube tui lazari. pedes manus ora solui et abire desini. Et uestigiis aduolui sui sacris domini. |
Qui tibi tuoq(ue) patri quin s(an)c(t)o sp(irit)ui. trino d(e)o atq(ue) uni corde ore supplici. grates ago uoce tali honore sub triplici. |
Benedictus sit excelsus genitor et genitus. Sp(iritu)s necnon et s(an)c(tu)s p(re)dulcis paraclitus. per quem suus est s(e)c(un)d(u)s suscitatus lazarus. |
Manicis qui magnis uinctus constrictus compedib(us) fla(m)mis era(m) destinatus penaru(m) ultricib(us) que to(r)m(en)tis extant p(ro)rsus plena multiplicib(us) |
Gl(ori)am cantabo sane tibi om(n)i tempore. Si digneris euocare mortis me de limine. cui e(st) uita cu(m) patre et regnu(m) cu(m) flamine. |
Tange tange ie(s)u chr(ist)e meos clementissime. oculos et squamas inde serpentinas abice. fluminaq(ue) multa ualde lam(en)torum dirue. |
Tactos tange et reterge quo plus fluant lacrime. Fluant nocte fluant die ut possint restinguere flamas que sunt michi iure penis meis debite. |
Spiritus o s(an)c(t)e pia respice clementia. et mersum mortis in ima me p(re)cor uiuifica. ac uiuificatu(m) tua luce iam illumina. |
Gratis nam fecisti tua me mis(eri)c(or)dia. gratis flagito reforma demu(m) et resuscita. Gratis tua dantur dona, hinc donetur gratia. |
Memento d(omi)ne d(eu)s quod gignens (et) genitus. ut est pius atq(ue) potens sic tu nihilominus. ante secla es benignus mitis potens ualidus. |
In que(m)cu(m)q(ue) enim spiras hunc statim uiuificas cu(m) patre cu(m) p(ro)le tonas regis et illuminas gr(ati)am cuius donas solidas et uegetas. |
Quos placet benigne uocas uocatos s(an)c(t)ificas. humiles pius exaltas et altos humilias. Inmundosq(ue) quos uis mundas. inpuros purificas. |
Quid plura; lep(ro)sos sanas, impios iustificas. cu(m) p(ro)le patreq(ue) cunctas quas uis m(en)tes recreas. Insup(er) et recreatas pariter glorificas. |
Qua(m)obrem tu deus pie postulo humillime. cito mihimet sucurre cum patre et sobole. et oui nimis infirme gr(ati)am iam tribue. |
Da p(re)cor in te clamare abba pater d(omi)ne. Necnon atq(ue) ie(s)u chr(ist)e simul queso dicere. quin et te o flatus alme uocare humillime. |
Da timere da +ti+\a/mare. da feruenter colere. Patre(m) p(ro)lem s(an)c(tu)m atq(ue) da flatum diligere. Tota corde tota mente toto necnon pectore. |
Esto mihi timor ingens amor atque uehemens. Diliga(m) te nimis timens timeamq(ue) diligens. Seruia(m)q(ue) contremiscens contremisca(m) seruiens. |
Non permittas me perire nec digneris perdere. Quem plasmasti manu pia d(eu)s nec despicias. Sed dignanter miserere et clem(en)t(er) respice. |
Noli noli me delere sed parce piissime. Parce parce et defende clemens rex et p(ro)tege. Protege necnon defende nimis pressum pondere. |
Tua(m) deus potens pie mihi. manum porrige. et dignare subleuare peccata dimittere. Necnon tecum collocare in celesti requie. |
Exue me peto meis d(omi)ne flagiciis. Quib(us) te offendi nimis retro actis s(e)c(u)lis. et nunc quoq(ue) plura priscis addo noua maculis. |
Deduc me in uiam pacis cum obire iusseris. Portioq(ue) mihi lucis tunc patescat p(er)petim. merear et cu(m) beatis te laudare angelis .|
Gl(ori)a laus honor patri p(ro)li ac sp(irit)ui. Ex ambobus p(ro)cedenti ante orsa s(e)c(u)li. Trinitati lux p(er)henni unitati perpetim. AMEN. ||

# Testo a piena pagina, vergato da un'unica mano che scrive in minuscola carolina. Iniziali calligrafiche all'inizio delle singole strofe.
Interpunzione ritmica con punto in mezzo al rigo (qui trascritto con punto in basso), usato anche per fine strofa. Riveduta rispetto alla trascrizione.
Dopo pausa sintattica (o fine verso) e punto, anche all'interno di strofa la nuova frase comincia per maiuscola: talora anche all'interno di frase (str. 26). Spesso il punto usato come abbreviazione di -que o di -bus vale anche come interpunzione. In tal caso la trascrizione non lo registra.
A 66, 1 il punto interrogativo è espresso (caso unico nel testo) con virgola e punto in basso .#