1.19 — Homo quidam

#f. 40r# Homo quidam erat diues ualde in deliciis purpura et bysso indu||
#f. 40v# ebatur epulans splendide caducam uitam diligendo amisit |
p(er)petuam. Lazarus quidam mendicus circumdatus ulcere ad |
ianuam diuitis cum dolore nimio cupiebat saturari de micis |
mense diuitis. Homo quida(m). Postulabat nemo dabat nemo |
miseret(ur) tantu(m) canes ueniebant consolantes pauperem ulcera |
eius linguebant curabantur uulnera. Hom\o/ q(u)\i/d(am). Mortuus e(st) |
aut(em) diues in infernum ducitur misericordiam non fecit ea(m) |
non consequitur p(ro) micis panis quas negauit in infermu(m) ducit(ur). |
Hom\o/. Patrem uocat ab\r/aham ut admittat Lazaru(m) digiti extremi |
sui guttam aquę petiit ut refrigeretur lingua eius in flam(mi)s |
ardentibus. Hom\o/. Fili mi recordare quod de puero recepisti |
in uita tua ualde bona plurimi Lazarus hic contra mala modo |
consolabitur. Homo q(u)\i/d(am). |

# Testo a piena pagina vergato in minuscola carolina da un'unica mano. Iniziale semplice all'incipit del componimento. Notazione neumatica. #