1.7 — Anima nimis misera

#f. 3r# PLANCTUS ANIMĘ VENERABIL(IS) BEDAE PR(ES)B(ITE)RI |
ANIMA NIMIS MIS[r]ERA. INFELIX SCELESTISSIMA. |
probra gessisti omnia, tormenta lues pessima lugenda nimis, |
quia aeternis estorquenda cruciatibus. Breui pro luxu+o+ seculi plora|
bis in perpetuum, frustraq(ue) ab imo pectoris altis gemes suspiriis. succurre |
chr(ist)e quia benignus es et da misericordiam. |
Calorem qu[r]e libidinis luxuriando reficis, stridentibus in mediis |
Flammis rugitus tribues lugenda nimis. |
Dedisti gulę operam saturata ad crapulam serpentibus flammi\u/omis, |
Rodenda in uiscerib(us) succurre chr(ist)e. |
Elegeras in gloria uana laetari modicum ad ima usq(ue) faetidi |
humilianda baratri lugenda nimis. |
Fornicataes post idola, sectando auaritiam implenda plumbo |
sulphure pice nigro bitumine . Succurre chr(ist)e. |
Gaudens qu[r]e malis proximi inuides bonis socii, amaro luctu(m) nimium | {z et i au dessus du troisième et du cinquième jambage} |
Duru(m) lu[r]es iudicium lugenda nimis. |
Haesisti omni uicio, omni digna supplicio, quapropt(er) sine uenia |
torqueberis p(er) saecula. Succurre chr(ist)e. |
In die quando misera hoc absolueris corpore, cogita qua(m) terribiles |
tibi occurrent daemones, lugenda nimis. |
Kaminus ignis torridi uermes morte impauidi, nixgrando gelu glacies|
pruinate suspi\ci/[rr]et . succure chr(ist)e. |
Laudes boni dabunt d(e)o +d(omi)no+ ardebis cum diabolo et cui culpa similis poena |
plecteris simili, lugenda nimis. |
Magnus erit clangor tubę quo mortui uiuent carne stolas iusti bi|
nas sument. Dupla morte tu peries, succurre chr(ist)e. |
Nulla erit suspicio salutis u(e)l remedii, ianua clausa thalami |
Comple[r]tis sponsi nuptiis; Lugenda nimis. |
O quam infelix anima, priuata hoc conuiuio quę ultra in memoria(m) |
Non reuertet(ur) domini. succurre chr(ist)e.|
Pete d(e)i clementiam ex toto corde ueniam .Fructusq(ue) pęnitentię, |
Dignos age in corpore. lugenda nimis. ||
#f. 3v# Quam putas iustus d(omi)n(u)s, Digna donabit meritis. Si prouerbo inutili |
uindictam dat iudicii. succurre chr(ist)e. |
Recogita miserrima, quae egisti in saeculo, et plora ante d(omi)n(u)m |
Ut det misericordiam. lugenda nimis. |
Solaest namque gratua lapsi qua solent surgere qua publican(us) |
Meretrix, latro saluatur credulus. succurre chr(ist)e. |
Tua pone in facie peccata gesta noxiae, et penas tibi debitas |
S(an)c(t)orum sedes lucidas. lugenda nimis. |
Uenturum regem conspice paterna in maiestate igne(m) qui iusti |
iudicis uultum p(rae)ibit fulgidus. succurre chr(ist)e. |
Chr(istu)m lugens nunc postula, ut singulari gratia te dignetur eripere |
de fauce malę bestiae. lugenda nimis. |
Ymnis benigno dulcibus (christo) crebris gemitibus, iunctis bonis operib(us) |
uota co(m)menda precib(us). succurre chr(ist)e). |
Zelote(m) habes d(omi)n(u)m perire cupit neminem ad illum fuge misera, euadas |
ut supplicia. lugenda nimis. |
D(eu)s in trino nomine, unius es substantiae te quaeso me ab inferis, |
Redde gaudentem superis, succurre chr(ist)e. |

# Notation musicale sur les deux premières strophes, écrites à la suite. Le copiste ne passe à une strophe par deux lignes que lorsqu'il cesse de noter la musique. Ponctuation : point plutôt au milieu, point en l'air en fin de strophe, après le refrain. Tendance à majusculer les débuts de vers en cours de ligne, mais sporadique. Le caractère alphabétique n'est pas du tout marqué : à peine une majuscule. #

# Ecdotique.
7,3
12,2 : carne est meilleur que seculo pour le rythme et la rime.
13,1 suspicio plutôt moins bon que susceptio.
15,1 dei plutôt meilleur.
19,1 facie
20,4 fulgidus #

# Ponctuation à chaque vers, sauf 3 fois (11, 2 ; 18,2 ; 24, 2) sur 96 vers. #