#f. 232r# Ad d(omi)n(u)m clamaueram. cum tribulatus fueram |
Et exaudiuit d(omi)n(u)s, seruum suum quantotius |
Leuaui meos oculos statim ad montes pristinos |
unde erit altissimo auxilium a d(omi)n(o). |
Laetatus sum in omnib(us) quae dixit mihi d(omi)n(u)s |
ad domum d(omi)ni ibimus. In qua semp(er) manebimus. |
Ad te meos leuaui oculos. O d(eu)s inter nos |
qui es in caeli culmine. Cum angelorum agmine. |
Nisi quia altissimus erat in nobis d(omi)n(u)s |
dicat Israhel omnibus infirmiores fuimus. |
Qui confidunt in d(omi)no dominatore maximo, |
ut mons Sion p(er)petuo non mouetur ab aliquo |
Inconuertendo d(omi)n(u)s captiuitatem protinus |
Sion "fictis" in omnibus consulati nos fuimus. |
Nisi aedficauerit atq(ue) nos \con/seruauerit |
uanum est opus omnium domo\u/s aedificantium. |
Beati filii hominum qui suum timent d(omi)n(u)m |
quique in uia angusta fide ambulant robusta. |
Sepe expugnauer(unt) me nec potuerunt aduersarii |
sed cessauerunt continuo confortante me d(omi)no.|
De profundis suppliciter clamaui, ac fideliter |
ad te d(eu)s uictoriae pater perennis gloriae |
Non est elatum in me sup(er)bia neq(ue) interius altus su(m) sensib(us) ||
#f. 231v# Memento mei d(omi)n(e) d(eu)s caeli a uertice |
cui adsistunt milia milium ministranitum. |
Ecce quam bonum sublime et quam iocundu(m) utiq(ue) |
fratres in unum uiuere summaque uita sedere. |
Ecce nunc omnes famuli stantes in domo d(omi)ni |
benedicite d(omi)n(u)m dierum omnium. |
Patrem precor potenteae principemq(ue) scientiae |
ut per hos ter quinos gradus caelos possim conscendere, |
Et per loca aetheria uehar ad refrigeria |
ut merear premia possidere eximia.

# Notazione neumatica. Il testo comincia a f. 232r, e occupa tutto il folio (prime 12 strofe); la continuazione è poi aggiunta nella parte libera (quella inferiore) del f. 231v .#