#f. 141r# O mi custos o mi heros mi p(ate)r misericors flecte p(re)cor ad me tuos miserant(er) "oculos luce(m)" | sup(er) omne(m) pulchros sup(er) solem splendidos.
Tuq(ue) mi rede(m)ptor chr(ist)e fili patris optime, | dignare tuo cu(m) patre me queso respicere, ut respect(us) possim flere miser amarissime. |
Tuq(ue) sp(iritu)s o s(an)c(t)e ac dulcis paraclite q(u)\i/ ex patre filioq(ue) p(ro)cedis assidue me misellum more tuo | cont(ur)bandu(m) commoue.
Noui namq(ue) me peccasse contra te grauissime sic(ut) die ita nocte | corde ore op(er)e, laboraui semp(er) ualde plura mala facere.
Laboraui inqua(m) ualde | d(eu)s te offendere quam sint homines in orbe, qua(m) astra in ethere, u(el) qua(m) pisces intra | mare, arena in littore.
Volo unde n(un)c lugere s(ed) non possu(m) d(omi)ne, sine te q(u)\i/ui peccare, | s(ed) nequeo plangere, sine te sum lapsus male, s(ed) non possum surgere.
N(on) enim possum | ploraree nec lamenta fundere, potui multa patrare q(u)\i/ mala cotidie, q(u)\o/ru(m) soli patet | tue numer(us) scientię.
Caro ita q(u)\i/dem mea sine te e(st) arida, sic(ut) t(er)ra sine aq(u)\a/ sicut | petra rigida, oculoru(m) +r+pupilla ceu cristallum frigida.
Sicq(ue) sic(ut) silex dura cuncta sunt | p(re)cordia, ideo n(on) ualet ulla emanare guttula, exq(ue) me nec salte(m) una ire potest | lacrima.
Proinde meoru(m) multa criminu(m) cu(m) milia sunt (et) plura qua(m) arena | marina p(er) littora, atq(ue) multo grauiora massa extant plumbea.
Clamat ecce | supplex mea n(un)c ad te miseria, petens ut digneris tua me mis(eri)c(or)dia, hac respicere | in hora, torpente(m) socordia.
Age iam mei mollita de cordis duricia, educ | quęso [****] multa lacrimaru(m) flumina, ad facinora deflenda simul (et) flagicia. |
Grauiter peccaui mea na(m) t(ib)\i/ dem(en)tia, fortit(er) succurrat tua s(ed) m(ih)\i/ clem(en)tia quoniam est | tibi tanta ceu nulli potencia.
Tu es trinus, tu es unus tu es potentissim(us), tu es pius | tu benign(us) tu es clementissim(us), ob hoc meis d[* *****]t(us) flumina luminib(us).
Tu petra(m) | in stagna dudu(m) conuertisti laticu(m), atq(ue) [*****] in aq(u)\a/ru(m) fontes multipliciu(m), tu | potes cor meu(m) ita emollire ferreu(m).
[** ***]t(us) adamantinu(m) reddere | ut carneu(m), tu mutare n(un)c beluinu(m) in humanu(m) animu(m), ueteremq(ue) (uel) antiquu(m) | in iam nouu(m) sp(iritu)m.
Ad cadendu(m) sola mea sufficit miseria, ad surgendum eget tua | s(ed) mis(eri)c(or)dia, quia in(est) m(ih)\i/ multa p(ro) dolor uecordia.
Porrige ia(m) lapso manu(m) | da luctu(m) da gemitu(m), dona fletu(m) dona planctu(m) ploratumq(ue), plurimu(m), facq(ue) cor | humiliatu(m), cont(ur)batu(m) sp(iritu)m.
Plorem pat(er) uehem(en)ter te donante iugit(er); plorem | fili patris semp(er) flagito supplicit(er), plore(m) sp(iritu)s o sacer, te fauente impeger. ||
#f. 141v# Lacrimer indesinent(er) et incessabilit(er), lam(en)ter necnon instant(er) (et) ineffabiliter |
ut post p(er)petim c(on)soler tecu(m) et exilarer.
Sum(m)e pat(er) miserere ac mi(sericordi)ę, miseranter | queso tuę clemens reminiscere, et ad meu(m) me adtrahe forti ie(su)m robore.
Tuq(ue) | d(omi)ne o chr(ist)e o caput eccl(esi)ę atractu(m) deposce ad te me dignanter respice et receptu(m) | solidare in te noli sp(er)nere.
Tuq(ue) sp(iritu)s o s(an)c(t)e ac dulcis paraclite, mei semp(er) menisse | noli rex contempnere, sed da patrem filiumq(ue) atq(ue) te diligere.
D(eu)s trine d(eu)s | une d(eu)s clementissime, trinitas colenda corde, m(en)te atq(ue) pectore, unitas amanda | ualde om(n)i nobis tempore.
Qui es quadri diligendus orbis in clinatib(us), s(ed) mei plus | irritat(us) corporis heu sensib(us), qua(m) sis mundi a tocius credo peccatorib(us).
Miserere | queso d(eu)s miserere concit(us), succurre deposco priusqua(m) inferni abissus, me absorbeat | q(u)\o/ nullus utilis e(st) gemit(us).
Respice q\u/ap(ro)pt(er) p(r)\i/us pat(er) fili sp(iritu)s, trine atq(ue) une d(eu)s pereat | qua(m) famulus, que(m) plasmasti tuis pius miserando manib(us).
Manuu(m) tuaru(m) \opus/ respice | clem(en)tius, si respexeris plorat(us) sequetur uberrim(us), immo simul ululatus erit | amarissim(us).
Ego pat(er) ille tuus p(ro)digus sum filius, abs te p(ro)cul exul factus, q(u)\i/ fui | diutius, meretricib(us) coniunctus et co(n)sumptis om(n)ib(us).
Que tu bonis es largitus, | panis miser indign(us), effect(us) fui subulc(us), saturari cupidus, si liq(u)is, s(ed) dedit nullus que | edebantur suib(us).
In me aut(em) n(un)c reu(er)sus c(um) sim mendicissim(us), cu(m)q(ue) tuis scia(m) p(ro)rsus multos | penitrabib(us) mercennarios in dom(us) abundare panibus.
Reminiscens q(uo)d benig|nus es atq(ue) piissim(us), pietate patris fisus qua(m)uis indignissim(us), no(min)e serui misellus | filiiq(ue) penitus.
Aduol+a+\u/t(us) clamo tuis heiulans uestigiis, pat(er) mi peccaui meis | in celu(m) miseriis atq(ue) coram te delictis grauib(us) et nimiis.
Non su(m) dignus dici | tuus pat(er) s(an)c(t)e filius, s(ed) iamiam [rrrrrr]ur meus pat(er) clementissim(us), tractare sua(m) | benignus pietate(m) citius.
Eripe d[r rrr]tis mortis me pat(er) amabilis, pereat | ne tui iuris suis plasma meritis; abest panis ad(est) famis pestis miserabilis.|
Nemo panem habet uitę p(re)ter te altissime, quem nunc cernor esurire in|dignus p(er)cipere, s(ed) gratuito largire tu pius hunc munere.
Saginatus e(st) occis(us) | fr(atr)i meo uitulus, q(u)\i/ fuit peregrinat(us) a patre diutius, cu(m) multis luxuriatus | miser meretricibus.
Qui ad te ubi reuersus fuit mendicissim(us), consu(m)ptis | pat(er)nis reb(us) atq(ue) bonis om(n)ib(us) indigens suilli uict(us), s(ed) carens hoc funditus. ||
#f. 142r# Inobs panis diues famis, ut (es) piis oculis, a longe respect(us) patris, (est) donatus osculis, |
amplexatus et benign(us) uehem(en)ter brachiis. Aliud nil fuit fat(us) ni q(uo)d e(ss)et filius |
ei(us) ultra iam indign(us), seruis et fidelib(us), p(r)\i/ma stola (est) indut(us), inq(ue) manu anulus.|
Est co(n)festim sibi dat(us), tegum(en)ta pedib(us), parit(er)q(ue) saginat(us) e(st) occis(us) uitulus, sicq(ue) fuit epulat(us). | tecu(m) pat(er) filius.
Ergo q(uia) e(st) inuent(us) fuerat q(u)\i/ p(er)dit(us) et redit resuscitat(us) et reuixit | mortuus, gaudio magno gauis(us) e(st) co(n)seruis d(omi)n(u)s.
Ig(itur) ego ipsi(us) n(un)c ad te frater|culus clamo tuis aduolut(us) pie pat(er) pedib(us), tuus fateor indign(us) nihil min(us) fili(us).|
Ecce te petit misellus uenia(m) scelerib(us), a suis offensum q(u)\i/b(us) te tristat(ur) plurib(us), |
qua(m) polus ipse depict(us) splendeat siderib(us).
Ergo sicuti t(un)c pius nihil eras am|plius, ta(m) clement(er) es misert(us) nato currens obuius, miserere sic dignat(us) m(od)\o/ mei otius.|
Equide(m) nil eo min(us) ueru(m) multo amplius, peccaui t(ib)\i/ p(ro)teruus dieb(us) ac noctib(us), ad | bonu(m) p(ro) nefas tardus ad malu(m) promptissim(us).
Iustificaui misell(us) meis facino|rib(us), peccatores om(ni)s mundus quos tenet quadrifidus, p(ro)inde peto p(ro)strat(us) mise|rere citius.
O ie(s)u quatriduan(us) pastor bone lazar(us), mortis in sepulchro situs, | ia(m)q(ue) nimis fetidus, monum(en)to q(ua)muis press(us) ia(m)iam scatens uermib(us).
Ecce iacet | interempt(us) multis p(ro) criminib(us) que gessit econtra stult(us) segnis ebetissim(us), p(r)\i/uat(us) | uelut ambob(us) c(um) sensu luminib(us).
Freme freme bone ie(s)u ac turbare sp(irit)u, lacri|mare pio fletu serui p(ro) interitu, p(ro)p(r)\i/a q(u)\i/ semet manu interemit iam diu.
Clama, | clama ie(s)u chr(ist)e uoce magna d(omi)ne, p(ro)di foras tumulate, ueni foras lazare, exi exi | et p(ro)cede iam mortis de carcere.
Si clamaueris me chr(ist)e rede(m)ptor piissime, | exibo let(us) repente ac p(ro)cedam p(ro)pere, q(u)\i/n uita seruu(m) uocante fugiet mors | rabide.
Ligat(us) pedes et man(us) facieq(ue) lazar(us) p(ro)dit ille antiquus uoce d(e)i | excitat(us), sic ego plus licet uinct(us) n(on) p(ro)dibo tardius.
Fili d(e)i chr(ist)e uiui, iube | tui lazari pedes man(us) ora solui et habire desini et uestigiis aduolui sui sacris domini.|
Quin t(ib)\i/ tuoq(ue) patri quin s(an)c(t)o sp(irit)ui, trino d(e)o atq(ue) uni corde ore supplici, grates agat | uoce tali honore sub triplici.
Benedict(us) sit excels(us) genitor et genit(us), sp(iritu)s necn(on) et | s(an)c(tu)s p(re)dulcis paraclit(us), p(er) que(m) suus e(st) s(e)c(un)d(u)s suscitat(us) lazar(us).
Manicis q(u)\/i magnis ui\n/ct(us) | constrict(us) co(m)pedib(us), fla(m)mis era(m) destinat(us) pęnaru(m) ultricib(us), quę tom(en)tis extant | p(ro)rsus plena multiplicib(us).
Gl(ori)am cantabo sane om(n)i t(ib)\i/ tempore, si digneris euocare | mortis me de limine, cui e(st) uita cu(m) patre et regnu(m) cu(m) flamine.
Tange tange || #f. 142v# ie(s)u chr(ist)e meos clem(en)tissime, oculos et scamas inde serpentinas abice, fluminaq(ue) multa | ualde lam(en)toru(m) eluę.
Tactos terge et reterge q(u)\o/ plus fluant lacrimę, fluant noc|te fluant die, ut possint restingere flammas, que sunt m(ih)\i/ iure penis meis debite.|
Spiritus o s(an)c(t)e pia respice me gr(ati)a et morsum mortis in ima me p(re)cor uiuifica, ac uiui|ficatu(m) tua luce iam inlumina.
Gratis nam fecisti tua me mis(eri)c(or)dia, gratis flagito re|forma demu(m) et resuscita, gratis tua dantur dona, hinc dicuntur gratia.
Mem(en)to d(omi)ne d(eu)s q(uo)d | gignens et genitus ut es potens atq(ue) pius sic tu nihilominus ante secla es benignus | mitis potens ualidus.
In que(m)cu(m)q(ue) enim spiras statim hunc uiuificas, cu(m) patre cu(m) | p(ro)le tonas regis et inluminas, gr(ati)am cu+i+\ius/ donas solidas et uegetas.
Quos placet benigne | uocas, uocatos s(an)c(t)ificas, humiles pius exaltas, et altos humilias, inmundosq(ue) quos uis mundas, | inpuros purificas.
Quid plura? Lep(ro)sos purgas, impios iustificas, cu(m) patre p(ro)liq(ue) cunctas q(ua)s | uis m(en)tes recreas, insup(er) et recreatas pariter glorificas.
Qua(m)obrem te d(eu)s pie postulo | humillime, cito m(ih)\i/met succurre cu(m) patre cu(m) sobole, et oui nimis infirme gr(ati)am iam tribue.|
Da p(re)cor in te clamare abba pater d(omi)ne necnon atq(ue) ie(s)u chr(ist)e simul queso dicere, quin et te o | flatus alme uocare humillime.
Da timere da amare da feruenter colere, patrem p(ro)lem, | s(an)c(tu)m atq(ue) da flatu(m) diligere, toto corde, tota m(en)te toto necn(on) pectore.
Esto m(ih)\i/ timor in | gens amor atque uehemens, diligam te nimis timens, timeamq(ue) diligens, seruia(m)q(ue), contre|miscens contremisca(m) seruiens.
Ne p(er)mittas me perire nec digneris p(er)dere, quem plasmasti | manu pia d(eu)s nec despitias, s(ed) dignant(er) miserere (et) clem(en)t(er) respice.
Noli noli me delere s(ed) | parce piissime, parce parce et defende clemens rex et p(ro)tege, p(ro)tege necnon defende | nimis pressum pondere.
Tuam d(eu)s potens pie \mihi/ manu(m) porrige et dignare subleuare pec|cata dimittere, necnon atq(ue) collocare in celesti requie.
Exue me peto meis d(omi)ne flagiciis, | quib(us) te offendi nimis retro actis s(e)c(u)lis et nunc quoq(ue) plura priscis addo noua maculis. |
Deduc me in uiam pacis cum obire iusseris, porcioq(ue) m(ih)\i/ lucis tunc patescat p(er)petim, me |
rear et cum beatis te laudare angelis.
Gl(ori)a laus, honor patri, p(ro)li ac sp(irit)ui, ex am|bob(us) p(ro)cedenti ante orsa s(e)c(u)li, trinitati lux p(er)henni, unitati p(er)peti. Amen.||

# Testo a piena pagina vergato da un'unica mano che scrive in minuscola carolina. Macchie e diffuse tracce di umidità rendono difficile la lettura del f. 141r. #